Ψωρίαση: φωτογραφία, συμπτώματα, θεραπεία

Η ψωρίαση είναι μια χρόνια, μη μεταδοτική δερματική νόσος. Αυτή η ασθένεια είναι επαναλαμβανόμενη. Πολύ σπάνια, η ψωρίαση μπορεί να επηρεάσει τις αρθρώσεις, τα νύχια και τους βλεννογόνους. Άτομα όλων των ηλικιών είναι ευαίσθητα σε ψωριασική νόσο. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, υπήρξε μια τάση για την ανάπτυξη της νόσου στην παιδική ηλικία.

Η ψωρίαση δεν είναι απολύτως μεταδοτική ασθένεια χρόνιας φύσης. Οι περισσότεροι δερματολόγοι τείνουν να πιστεύουν ότι η ψωρίαση είναι μια συστηματική ασθένεια. Κατά την άποψή τους, η ασθένεια επηρεάζει όχι μόνο μια συγκεκριμένη περιοχή του δέρματος, αλλά επίσης εμπλέκεται στην παθολογική διαδικασία σχεδόν όλα τα συστήματα του σώματος (ενδοκρινικό, ανοσοποιητικό, νευρικό)

Από έξω, μπορεί να φαίνεται ότι η ψωρίαση είναι μια ήπια ασθένεια. Αλλά στην πραγματικότητα, αυτό απέχει πολύ από την περίπτωση. Η ασθένεια είναι επικίνδυνη. Οι θάνατοι είναι γνωστοί στη δερματολογία. Σε περίπτωση πρόωρης ή εσφαλμένης θεραπείας, η ψωρίαση επηρεάζει ολόκληρο το σώμα, γεγονός που οδηγεί σε σοβαρές επιπλοκές. Για παράδειγμα:

• ψωριατικη ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
• πρησμένοι λεμφαδένες
• φλόγωση της μεμβράνης των βλεφάρων
• βλάβη του βλεννογόνου
• ισοπέδωση και ζημιά στις πλάκες των νυχιών
• αυθόρμητος πόνος
• αμυοτροφία
• σπάνια - καρδιακή βλάβη

Κατά κανόνα, η ψωρίαση δεν διαταράσσει τον συνηθισμένο ρυθμό της ζωής ενός άρρωστου ατόμου. Η μόνη ταλαιπωρία είναι το ξεφλούδισμα και η φλεγμονή του δέρματος. Δυστυχώς, είναι αδύνατο να ανακάμψετε από αυτήν την ασθένεια, αλλά είναι πολύ πιθανό να αναστείλετε την ανάπτυξή του ή να αποτρέψετε την εμφάνιση υποτροπών. Για να γίνει αυτό, αρκεί να πληρούνται όλες οι συνταγές του γιατρού και να υποβληθεί σε συστηματική θεραπεία σε νοσοκομείο.

Αιτίες της ψωρίασης

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη αιτία για την έναρξη της νόσου. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη της ψωρίασης. Δεν υπάρχει σαφής άποψη για τον ένα ή τον άλλο λόγο στη δερματολογία. Υπάρχουν πολλές εκδόσεις. Οι περισσότεροι δερματολόγοι πιστεύουν ότι η ασθένεια έχει γενετική προδιάθεση. Είναι αδύνατο να επιβεβαιώσουμε ή να αρνηθούμε κατηγορηματικά ότι η κληρονομικότητα είναι ο κύριος λόγος. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου όλη η οικογένεια ήταν άρρωστη με ψωρίαση.

Με άλλα λόγια, μπορούμε να το πούμε: εάν μια μητέρα είναι άρρωστη με ψωρίαση, τότε δεν είναι απαραίτητο ο απόγονος της να εμφανίζει σίγουρα σημάδια αυτής της ασθένειας. Αλλά είναι επίσης αδύνατο να αποκλειστεί μια γενετική προδιάθεση. Για παράδειγμα, εάν μια γιαγιά πάσχει από αυτή την ασθένεια, τότε είναι πιθανό τα εγγόνια να μην διαγνωστούν ποτέ με ψωρίαση. Το ζήτημα των αιτίων της ανάπτυξης της νόσου σε επίπεδο γονιδίου παραμένει ανοιχτό μέχρι σήμερα.

Ο επόμενος παράγοντας, ο οποίος, σύμφωνα με πολλούς δερματολόγους, μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση ψωρίασης, είναι μια ασθένεια του ενδοκρινικού συστήματος. Για παράδειγμα, δυσλειτουργία των επινεφριδίων, σακχαρώδης διαβήτης, δυσλειτουργία της υπόφυσης. Το ποσοστό των σημείων ψωριασικής νόσου σε άτομα που πάσχουν από παθολογίες στο ενδοκρινικό σύστημα είναι αρκετά υψηλό. Επομένως, η σχέση μεταξύ ασθενειών υπάρχει και αποδεικνύεται από πολλά παραδείγματα.

Εκτός από τους παραπάνω λόγους, υπάρχουν πολλοί ενδογενείς παράγοντες. Για παράδειγμα:

• Αναβληθείσες ασθένειες μολυσματικής φύσης, για παράδειγμα, αμυγδαλίτιδα. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, το 17% των ασθενών που ερωτήθηκαν πιστεύουν ότι η ψωρίαση είναι συνέπεια επιπλοκών στηθάγχης.
• Οι χρόνιες μολυσματικές παθολογικές διεργασίες, όπως η λαρυγγίτιδα ή η αμυγδαλίτιδα, μπορούν επίσης να προκαλέσουν ψωριασική νόσο.
• Μακροχρόνια χρήση ορισμένων φαρμάκων: ιντερφερόνες, ΜΣΑΦ, βήτα-αποκλειστές και άλλα.
• Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, η εγκυμοσύνη μπορεί επίσης να οδηγήσει στην ανάπτυξη της ψωρίασης. Στο σώμα μιας γυναίκας, εμφανίζονται σημαντικές ορμονικές αλλαγές, οι οποίες συχνά προκαλούν μια αδρανή παθολογική διαδικασία στο σώμα.
• Είναι αδύνατο να αποκλειστεί η αρνητική επίδραση στο ανθρώπινο σώμα από την υπερβολική κατανάλωση υπεριώδους ακτινοβολίας, δηλαδή, παρατεταμένη έκθεση στον καυτό ήλιο ή συχνές επισκέψεις στο σολάριουμ.

Φυσικά, εκτός από τους ενδογενείς παράγοντες, υπάρχουν πολλές εξωγενείς αιτίες. Για παράδειγμα, δερματικές παθήσεις (δερματίτιδα, μυκητίαση, πυόδερμα), μηχανική βλάβη στην ακεραιότητα του δέρματος, αλλεργική δερματίτιδα.

Ενδιαφέρον γεγονός. Η ψωρίαση είναι πολύ πιο συχνή σε άτομα που έχουν μολυνθεί από τον HIV από ότι σε υγιή άτομα. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς σε ψωριασική νόσο από τον ανδρικό πληθυσμό. Το ξηρό, αραιωμένο και ευαίσθητο δέρμα είναι ένας άλλος παράγοντας προδιάθεσης.

Πρέπει να γνωρίζετε ότι εάν ένα άτομο έχει διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος, τότε αρκετά συχνά αυτή η παθολογία προκαλεί ψωρίαση. Οι ανοσολογικές διαταραχές και η ψωριασική ασθένεια σχετίζονται στενά.

Υπάρχουν τεράστιοι λόγοι που οδηγούν στην ψωρίαση, αλλά δεν υπάρχει κανένας που να οδηγεί εντελώς στην ανάπτυξη της νόσου.

Τύποι και μορφές ψωρίασης

Η ψωρίαση είναι μια πολύμορφη ασθένεια. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, οι άνθρωποι συνήθως πάσχουν από μία μόνο μορφή ψωρίασης κάθε φορά. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που ένα άτομο είχε πολλές μορφές ψωρίασης ταυτόχρονα. Αρκετά συχνά στη δερματολογική πρακτική, και σε τέτοιες περιπτώσεις όταν μια μορφή ψωρίασης περνούσε ομαλά σε μια άλλη. Μια τέτοια «αναγέννηση», κατά κανόνα, οδηγεί σε απότομη διακοπή της συνταγογραφούμενης θεραπείας.

Στη δερματολογία, υπάρχουν δύο κύριες ομάδες τύπων ψωρίασης: μη φλυκταινώδης και φλυκταινώδης.

Φλυκταινώδεις μορφές- Ψωρίαση Barbera, ψωρίαση στα πέλματα και τις παλάμες (βλ. Φωτογραφία), ψωρίαση Tsumbusha, δακτυλιοειδής φλύκταινα. Αυτή η μορφή ψωρίασης χωρίζεται συμβατικά σε γενικευμένες και εντοπισμένες. Η τελευταία φλυκταινώδης ψωρίαση μπορεί να εμφανιστεί σε απολύτως οποιαδήποτε περιοχή του δέρματος. Υπάρχουν περιπτώσεις που σχηματίζονται φλύκταινες σε πλάκες στην ψωρίαση vulgaris.

Ως παράδειγμα μιας ανεξάρτητης νόσου, μπορείτε να εξετάσετε το Allopo acrodermatitis. Κατά κανόνα, αυτή η ασθένεια χαρακτηρίζεται από βλάβες φλυκταινών και κρούστας των περιφερικών φάλαγγων των δακτύλων και των ποδιών. Ένα άλλο παράδειγμα μιας ανεξάρτητης νόσου μιας εντοπισμένης μορφής ψωρίασης είναι η φλυκταινώδης ψωρίαση στα πέλματα και τις παλάμες. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ορισμένοι δερματολόγοι τείνουν να πιστεύουν ότι αυτή η ασθένεια είναι μια μορφή φλυκταινώδους βακτηριδίου.

Η γενικευμένη φλυκταινώδης ψωρίαση περιλαμβάνει:

• ερπητοειδές κηλίδες,
• ψωρίαση Tsumbusha,
• εξανθεμική γενικευμένη ψωρίαση.

Κατά κανόνα, οι άνδρες από 15 έως 35 ετών πάσχουν από ψωρίαση Tsumbush. Αυτή η ασθένεια είναι πολύ λιγότερο συχνή στις γυναίκες.

Η εξανθεμική φλυκταινώδης ψωρίαση εμφανίζεται απότομα (ξαφνικά) και οξεία. Στις περισσότερες περιπτώσεις, υπάρχει στενή σχέση με άλλες μολυσματικές ασθένειες, όπως η αμυγδαλίτιδα. Το εξάνθημα εντοπίζεται κυρίως στον κορμό. Τις περισσότερες φορές τα παιδιά, οι έφηβοι είναι ευαίσθητοι στην ασθένεια, λιγότερο συχνά οι ενήλικες.

Το ερπετοειδές impetigo είναι μια σοβαρή ασθένεια που μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο. Κατά κανόνα, αυτή η ασθένεια είναι χαρακτηριστική των εγκύων γυναικών, πιο συχνά κατά το δεύτερο τρίμηνο. Όμως, στη δερματολογική πρακτική, εξακολουθούν να υπάρχουν εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις της νόσου σε άνδρες, μη έγκυες γυναίκες και παιδιά.

Μη φλυκταινώδης ψωρίαση. . . Με άλλα λόγια, μπορούμε να πούμε απλή ψωρίαση. Αυτή η μορφή της νόσου διαφέρει από άλλους σε σταθερή πορεία. Για τη μη φλυκταινώδη μορφή της ψωρίασης, επηρεάζεται σχεδόν ολόκληρη η επιφάνεια του σώματος. Αυτός ο τύπος περιλαμβάνει:

• ερυθροδερμική ψωρίαση
• ψωρίαση vulgaris, ή συνηθισμένη, ή πλάκα.

Η συνηθισμένη ψωρίαση εμφανίζεται αρκετά συχνά, έως και το 90% των ασθενών με ψωρίαση είναι ασθενείς με τη χυδαία μορφή αυτής της νόσου.

Η ψωριασική ερυθροδερμία είναι μια σοβαρή ασθένεια που συχνά οδηγεί σε θανατηφόρο έκβαση - το θάνατο του ασθενούς. Με την ασθένεια, υπάρχει παραβίαση της λειτουργίας της θερμορύθμισης, καθώς και μείωση της λειτουργίας φραγμού του δέρματος. Αυτές οι παθολογίες οδηγούν σε πυοδερμία ή σήψη.

Ταξινόμηση και συμπτώματα της ψωρίασης

Δεν υπάρχει ενιαία ταξινόμηση της ψωρίασης γενικά αποδεκτή από τους δερματολόγους. Υπάρχει ακόμη συζήτηση σχετικά με τον τρόπο ταξινόμησης αυτής της δερματικής νόσου. Ορισμένες πηγές έχουν τη δική τους λίστα με μορφές ψωρίασης. Η πιο κοινή ταξινόμηση της νόσου:

• Ψωρίαση του εντέρου
• Φλυκταινώδης ψωρίαση
• Ψωριασική ονυχία
• Ψωρίαση των βλεννογόνων
• Εξιδρωματική ψωρίαση
• Ψωρίαση στα πέλματα και τις παλάμες
• Αρθροπαθητική ψωρίαση
• Διαγενής ψωρίαση
• Ψωριασικά ερυθροδερμικά
• Σμηγματορροϊκή ψωρίαση
• Ευώδης ψωρίαση
• Φλυκταινώδες βακτήριο
• Ψωρίαση Tsumbusha

Αρθροπαθητική ψωρίασηαρχικά είναι σχεδόν ασυμπτωματική. Οι ασθενείς μερικές φορές σημειώνουν μόνο μικρό πόνο στις αρθρώσεις. Με την πάροδο του χρόνου, ο πόνος εντείνεται, γίνεται οξεία και οξεία. Οι προσβεβλημένες αρθρώσεις διογκώνονται. Εάν η ασθένεια δεν αντιμετωπιστεί, τότε οι αρθρώσεις παραμορφώνονται και υπάρχει περιορισμός στην κινητικότητά τους. Κατά κανόνα, η αρθροπαθητική ψωρίαση συχνά συνοδεύεται από πόνο τύπου ρευματοειδούς. Το χειμώνα, υπάρχει επιδείνωση της νόσου, δηλαδή, η εποχικότητα είναι χαρακτηριστική μιας τέτοιας ψωρίασης.

Φλυκταινώδης ψωρίαση. . . Δεν είναι συνηθισμένο, μόνο το 1% της συνολικής μάζας ασθενών με ψωρίαση πέφτει σε αυτόν τον τύπο ασθένειας. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το εξάνθημα είναι συμμετρικό και εντοπίζεται στα πέλματα και τις παλάμες. Η φλυκταινώδης ψωρίαση γενικεύεται και εντοπίζεται. Η τελευταία μορφή είναι πιο κοινή από την προηγούμενη. Η γενικευμένη φλυκταινώδης ψωρίαση είναι δύσκολη. Στη δερματολογία, υπάρχουν συχνές περιπτώσεις θανάτου ως αποτέλεσμα σήψης και σοβαρής δηλητηρίασης του σώματος.

Ψωριασικά ερυθροδερμικά. . . Σοβαρή ψωρίαση που προκύπτει από επιδείνωση προϋπάρχουσας ψωρίασης. Αυτή η ασθένεια μπορεί να είναι τόσο συνέπεια της επιδείνωσης της υποκείμενης νόσου, όσο και για πρώτη φορά. Η δευτερογενής ψωριασική ερυθροδερμία αναπτύσσεται, κατά κανόνα, στο 2% αυτών που πάσχουν από αυτήν την ασθένεια.

Πολύ συχνά, αυτή η ασθένεια εμφανίζεται αυθόρμητα, αλλά δεν περιλαμβάνονται περιπτώσεις ψωρίασης λόγω ακατάλληλης, ερεθιστικής θεραπείας της δερματίτιδας κατά την οξεία περίοδο της νόσου. Οι ασθενείς παρατηρούν αύξηση των παθολογικών εστιών της απολέπισης, αύξηση της θερμοκρασίας και αφυδάτωση. Στη δερματολογική πρακτική, υπήρξαν περιπτώσεις θανάτου στην ψωριασική ερυθροδερμία.

Ψωρίαση του εντέρου- η δεύτερη πιο κοινή ασθένεια μεταξύ όλων των μορφών ψωρίασης, τα παιδιά και οι έφηβοι υποφέρουν συχνότερα. Χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση στο δέρμα ενός μεγάλου αριθμού ξηρών, μοβ και μικρών στοιχείων που υψώνονται ελαφρώς πάνω από την επιφάνεια του μη επηρεασμένου δέρματος. Το εξάνθημα έχει τη μορφή σταγόνας, κύκλου ή δάκρυ. Κατά κανόνα, τα στοιχεία καλύπτουν ολόκληρο το ανθρώπινο σώμα, αλλά τα περισσότερα «πυκνά» εντοπίζονται στους μηρούς. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η εμφάνιση ψωρίασης σε σχήμα δακρύων προκαλείται από στρεπτοκοκκική λοίμωξη. Για παράδειγμα, στρεπτόκοκκος πονόλαιμος, στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα.

Ψωριασική ονυχία. . . Αυτή η ασθένεια χαρακτηρίζεται από διάφορες αλλαγές στην εμφάνιση της πλάκας των νυχιών, τόσο στα χέρια όσο και στα πόδια. Πρώτα απ 'όλα, το χρώμα των νυχιών αλλάζει, μερικές φορές μαζί το κρεβάτι των νυχιών. Το νύχι γίνεται γκρι, κίτρινο ή λευκάΣημεία ή μικρά σημεία εμφανίζονται στα νύχια, και μερικές φορές ακόμη και κάτω από την ίδια την πλάκα των νυχιών. Η πλάκα των νυχιών πυκνώνει, εμφανίζονται ραβδώσεις και ευθραυστότητα. Μια άλλη κλινική εκδήλωση της νόσου είναι η πάχυνση του δέρματος γύρω από το κρεβάτι των νυχιών. Το δύσκολο αποτέλεσμα της ψωριασικής ονυχίας είναι η αυθόρμητη απώλεια των νυχιών.

Ψωρίαση των βλεννογόνων- είναι ένας τύπος φλυκταινώδους ψωρίασης ή ψωρίασης vulgaris. Τις περισσότερες φορές, επηρεάζεται η βλεννογόνος μεμβράνη, η γλώσσα και τα χείλη, λιγότερο συχνά η βλεννογόνος μεμβράνη των γεννητικών οργάνων και των ματιών. Με την φλυκταινώδη μορφή της ψωρίασης, τα εξανθήματα είναι πιο εκτεταμένα, επηρεάζεται μια μεγάλη περιοχή του βλεννογόνου και παρατηρείται γεωγραφική γλωσσίτιδα. Στη συνηθισμένη ψωρίαση, εμφανίζονται επίπεδες λευκο-γκριζωμίδες με σαφή όρια στις βλεννώδεις μεμβράνες, που υψώνονται πάνω από την ανεπηρέαστη επιφάνεια.

Ψωρίαση στα πέλματα και τις παλάμες. . . Αυτή η ασθένεια είναι μια μορφή εντοπισμένης φλυκταινώδους ψωρίασης. Κατά κανόνα, αυτή η μορφή είναι χρόνια και επαναλαμβανόμενη. Στη δερματολογία, υπάρχουν περιπτώσεις όπου η ψωρίαση του Barbera προχώρησε με ψωρίαση πλάκας ταυτόχρονα. Οι φλύκταινες εμφανίζονται στην εσωτερική επιφάνεια των χεριών και / ή των ποδιών. Με την πάροδο του χρόνου και υπό την επίδραση της ιατρικής θεραπείας, οι φλύκταινες κυστιδίων στεγνώνουν. Στη συνέχεια, τέτοια αποξηραμένα στοιχεία σχηματίζουν πυκνές καστανόχρωμες κρούστες.

Ψωρίαση από ιούς. . . Αυτή η ασθένεια χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση εξανθημάτων σε κυρίως μεγάλες πτυχές του δέρματος. Για παράδειγμα, το intergluteal, διπλώνει μεταξύ των δακτύλων, πτυχώσεις στη βουβωνική χώρα, μασχάλες και την περιοχή κάτω από τον μαστικό αδένα. Η ψωρίαση του Interrigue είναι πιο συχνή σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, VSD (φυτική-αγγειακή δυστονία), παχυσαρκία, που δεν ακολουθούν απλούς κανόνες υγιεινής

Οι ερυθηματώδεις-παλμικές οιδηματώδεις εστίες, διαβρωτικές και κλάμα, σχηματίζονται στις πτυχές. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό των στοιχείων αυτής της ασθένειας είναι ότι η απόσπαση της κεράτινης στιβάδας είναι έντονη κατά μήκος της περιφέρειας. Η ψωρίαση του Intertrigue είναι πολύ παρόμοια με την επιδερμοφύτωση, την καντιντίαση ή την ρουμπύκωση. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η κλινική εικόνα της καντιντίασης ή της δερματομυκητίασης είναι πολύ πιο φωτεινή και πιο έντονη από την ψωρίαση.

Σμηγματορροϊκή ψωρίαση. . . Όσον αφορά τα συμπτώματά της, η σμηγματορροϊκή ψωρίαση μοιάζει πολύ με το σμηγματορροϊκό έκζεμα. Κατά κανόνα, το ψωριασικό εξάνθημα έχει τον ίδιο εντοπισμό με τα στοιχεία με σμηγματορροϊκό έκζεμα. Μπορεί να είναι:

• ρινοχειλικές πτυχές
• δέρμα της κεφαλής
• αυτιά
• περιοχή του θώρακα
• ενδοκαρκαλιακή περιοχή

Με σμηγματορροϊκή ψωρίαση, εμφανίζονται περιοχές στο κεφάλι στις οποίες παρατηρείται σοβαρή απολέπιση του δέρματος. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό αυτής της ασθένειας είναι ο σχηματισμός ενός είδους ψωριασικής κορώνας. Η βλάβη του δέρματος εμφανίζεται από το μέτωπο και απλώνεται ομαλά στο τριχωτό της κεφαλής, με τόσο απλό τρόπο να εμφανίζονται τα περιγράμματα της κορώνας. Πρέπει να σημειωθεί ότι η πιτυρίδα είναι ένα σήμα συναγερμού που "μιλάει" για την ανάπτυξη σμηγματορροϊκής ψωρίασης.

Πίσω από το αυτί, κατά κανόνα, σχηματίζεται κόκκινο έκζεμα, και οι πυώδεις κρούστες συχνά επιστρώνονται. Για εξανθήματα με εντοπισμό στο στήθος και το πρόσωπο, οι γκρίζες-κίτρινες κλίμακες είναι χαρακτηριστικές. Ένα ψωριασικό εξάνθημα προκαλεί πάντα σοβαρό κνησμό. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η σμηγματορροϊκή ψωρίαση είναι δύσκολο να διαγνωστεί, καθώς συχνά συγχέεται με τη σμηγματόρροια.

Εξιδρωματική ψωρίαση. . . Αυτός ο τύπος ψωρίασης είναι πιο συχνός σε παιδιά και ηλικιωμένους. Ένας μάλλον υψηλός κίνδυνος ανάπτυξης αυτής της νόσου σε ασθενείς με διαταραχές στο ενδοκρινικό και το ανοσοποιητικό σύστημα. Η εξιδρωματική ψωρίαση επηρεάζει συχνά το υγιές δέρμα ατόμων που είναι υπέρβαρα ή έχουν διαβήτη.

Αυτή η ασθένεια χαρακτηρίζεται από υπερβολική συσσώρευση εξιδρώματος στον ωχρό, που σταδιακά έρχεται στην επιφάνειά του, σχηματίζοντας κιτρινωπές κρούστες. Εάν αφαιρεθούν οι κρούστες, εκτίθεται μια επιφάνεια με κλάμα και αιμορραγία. Οι ζυγαριές στεγνώνουν με την πάροδο του χρόνου και ξαπλώνουν το ένα πάνω στο άλλο, σχηματίζοντας έτσι ένα μάλλον πυκνό και μαζικό συγκρότημα.

Το κύριο χαρακτηριστικό της εξιδρωματικής ψωρίασης είναι ένας σαφής εντοπισμός παθολογικών εστιών. Κατά κανόνα, τα κάτω άκρα και οι μεγάλες πτυχές επηρεάζονται περισσότερο. Το εξάνθημα δίνει στο άτομο την πιο έντονη αίσθηση κνησμού και καψίματος. Η κλινική εικόνα αυτής της ασθένειας είναι οξεία και οξεία.

Ευώδης ψωρίαση. . . Έχει διαφορετικά ονόματα σε διαφορετικές πηγές. Για παράδειγμα, πλάκα, απλή, απλή. Αυτός ο τύπος ψωρίασης κατατάσσεται πρώτος ως προς τον επιπολασμό - σχεδόν στο 90% των ασθενών με ψωρίαση, αυτός ο τύπος παρατηρείται. Η ασθένεια συνήθως ξεκινά αρκετά έντονα. Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται σχεδόν αμέσως.

Η ογκώδης ψωρίαση χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση τυπικών στοιχείων που ανεβαίνουν ελαφρώς πάνω από τις μη επηρεασμένες περιοχές του δέρματος. Το εξάνθημα είναι φλεγμονή, κόκκινο και ζεστό στην αφή. Τα στοιχεία παχύνονται, καλύπτονται με ασημί λευκό, φολιδωτό, ξηρό φιλμ (δέρμα) που ξεφλουδίζει εύκολα.

Πρέπει να γνωρίζετε ότι οι γκρίζες κρούστες αφαιρούνται εύκολα, γεγονός που οδηγεί σε τραυματισμό στο κάτω στρώμα του θηλώματος, το οποίο είναι εξοπλισμένο με πολλά μικρά αγγεία. Αυτό συνήθως οδηγεί σε μικρότερο χαμηλό επίπεδο. Οι προσβεβλημένες βλάβες στη δερματολογία ονομάζονται ψωριασικές πλάκες.

Τέτοιες πλάκες έχουν την τάση να συνενώνονται, γεγονός που οδηγεί στην αύξηση του μεγέθους τους. Με την πάροδο του χρόνου, σχηματίζονται πλάκες πλάκας, οι οποίες έχουν ένα ιδιαίτερο όνομα - "λίμνες παραφίνης". Οι ψωριασικές εκρήξεις με συνηθισμένη ψωρίαση είναι εξαιρετικά λεπτές. Η θεραπεία είναι μακροχρόνια και απαιτεί θεραπεία σε ασθενείς.

Φλυκταινώδες βακτήριο. . . Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, αυτή η ασθένεια εμφανίζεται κυρίως στους νέους (από 20 ετών) και στους μέσους (έως 50 ετών). Η ακριβής αιτιολογία του φλυκταινώδους βακτηριδίου δεν έχει τεκμηριωθεί. Υπάρχει μια υπόθεση ότι η ασθένεια αναπτύσσεται στο πλαίσιο μιας ισχυρής και παρατεταμένης αλλεργίας που σχετίζεται με μολυσματικές εστίες. Για παράδειγμα, τερηδόνα, αμυγδαλίτιδα ή αμυγδαλίτιδα.

Οι ψωριασικές εκρήξεις επηρεάζουν το δέρμα των παλάμες και τα πέλματα. Το φλυκταινώδες βακτηρίδιο είναι χρόνιο, επαναλαμβανόμενο. Οι πρώτες εστίες εμφανίζονται, εάν στις παλάμες, στη συνέχεια στο κέντρο, εάν στη σόλα, στη συνέχεια στην αψίδα. Τα πρωτογενή ψωριασικά στοιχεία είναι μικρού μεγέθους, δεν υπερβαίνουν το μέγεθος της κεφαλής ενός πείρου. Με την πάροδο του χρόνου, οι φλύκταινες στεγνώνουν και σχηματίζουν ελασματοειδή κρούστα. Οι ασθενείς αισθάνονται σοβαρό κνησμό και πόνο στις πληγείσες περιοχές.

Μια παροξυσμική πορεία της νόσου είναι χαρακτηριστική ενός φλυκταινώδους βακτηριδίου. Ταυτόχρονα, η φλεγμονή εμφανίζεται σε όλες τις περιοχές που επηρεάζονται από την ψωρίαση. Σταδιακά, οι ψωριασικές εστίες αυξάνονται και μετά από αρκετές εβδομάδες, σχεδόν ολόκληρη η επιφάνεια των παλάμων ή των σόλων μπαίνει στην παθολογική διαδικασία. Κατά κανόνα, το φλυκταινώδες βακτήριο διαρκεί χρόνια και με συνεχείς υποτροπές.

Διατροφή για ψωρίαση

Οι ασθενείς με ψωρίαση πρέπει απλώς να ακολουθήσουν μια δίαιτα και να ακολουθήσουν τις βασικές αρχές της σωστής διατροφής. Το κύριο καθήκον της διατροφής είναι να διατηρήσει την κανονική ισορροπία οξέος-βάσης. Αλλά είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το αλκαλικό υπόβαθρο του σώματος θα πρέπει να επικρατήσει ελαφρώς έναντι του όξινου.

Φυσικά, η ισορροπία του σώματος εξαρτάται από τις τροφές που καταναλώνουν οι ασθενείς με ψωρίαση καθημερινά. Είναι σημαντικό να γνωρίζετε για κάθε άτομο που πάσχει από αυτήν την ασθένεια ότι το 70% της καθημερινής διατροφής πρέπει να αντιστοιχεί σε προϊόντα που σχηματίζουν αλκάλια στο σώμα. Για σχηματισμό οξέος - όχι περισσότερο από 30%. Με πιο απλούς όρους, είναι δυνατό να το πούμε: προϊόντα που παράγουν αλκάλια πρέπει να καταναλώνονται 4 φορές περισσότερο από αυτά που σχηματίζουν οξέα.

Κατάλογος προϊόντων που σχηματίζουν αλκάλια στο σώμα:

• Οποιαδήποτε λαχανικά εκτός από ραβέντι, κολοκύθα και λαχανάκια Βρυξελλών. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι οι πατάτες, οι πιπεριές, οι μελιτζάνες και οι ντομάτες απαγορεύονται αυστηρά.
• Τα φρούτα δεν πρέπει να αποκλειστούν. Το κύριο πράγμα δεν είναι να χρησιμοποιείτε δαμάσκηνα, βακκίνια, σταφίδες και βατόμουρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μπανάνες, τα πεπόνια και τα μήλα δεν πρέπει να καταναλώνονται ταυτόχρονα με άλλα τρόφιμα.
• Φροντίστε να πίνετε χυμούς φρέσκων λαχανικών από καρότα, τεύτλα, μαϊντανό, σέλινο και σπανάκι.
• Χυμοί φρούτων από σταφύλια, ανανά, αχλάδι, πορτοκάλι, παπάγια και γκρέιπφρουτ, μάνγκο, λεμόνι και βερίκοκο μπορούν να καταναλωθούν καθημερινά. Είναι σημαντικό να προσθέσετε χυμό λεμονιού στο φαγητό σας.

Ο κατάλογος των τροφίμων στα οποία απαγορεύεται η κατανάλωση ασθενών με ψωρίαση (μορφή οξέος):

• Πρέπει να εξαλείψετε ή να μειώσετε στο ελάχιστο την κατανάλωση τροφίμων που περιέχουν άμυλο, λίπη, σάκχαρα και έλαια. Συνήθως, αυτά περιλαμβάνουν τα ακόλουθα τρόφιμα: πατάτες, φασόλια, κρέμα, τυρί, δημητριακά, κρέας, αποξηραμένα μπιζέλια. Η μη ισορροπημένη ημερήσια πρόσληψη αυτών των προϊόντων οδηγεί αναπόφευκτα στην έναρξη των οξέων αντιδράσεων στο αίμα. Το αποτέλεσμα είναι μια επιδείνωση της ευημερίας.
• Είναι σημαντικό να ισορροπήσετε σωστά το φαγητό σας. Υπάρχουν πολλά τρόφιμα που απαγορεύονται να καταναλώνονται ταυτόχρονα. Για παράδειγμα, προϊόντα κρέατος με τρόφιμα που περιέχουν μεγάλη ποσότητα σακχάρων και γλυκά και άμυλο δεν πρέπει να συνδυάζονται.
• Είναι σημαντικό να περιορίσετε την πρόσληψη ζάχαρης. Τα συντηρητικά, το ξύδι, οι βαφές και διάφορα πρόσθετα τροφίμων πρέπει να περιλαμβάνονται στη διατροφή όσο το δυνατόν λιγότερο.
• Το κύριο σημείο είναι ότι είναι απαραίτητο να αποκλειστεί πλήρως η κατανάλωση αλκοόλ και αλκοολούχων ποτών.

Κάθε ασθενής με ψωρίαση πρέπει να θυμάται ότι η σωστή διατροφή είναι μια σημαντική κατάσταση στη θεραπεία αυτής της ασθένειας. Είναι απαραίτητο να αντικαταστήσετε το τηγάνισμα με το βράσιμο ή το βράσιμο. Είναι απαραίτητο να τρώτε τρόφιμα που υπόκεινται σε ήπια επεξεργασία.

Θεραπεία της ψωρίασης

Η θεραπεία της ψωρίασης πρέπει να πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια της επιδείνωσης σε νοσοκομειακό περιβάλλον και σε βάση εξωτερικών ασθενών - κατά τη διάρκεια της ύφεσης. Η διατροφή είναι ένα σημαντικό σημείο στη θεραπεία. Οι ημέρες νηστείας είναι χρήσιμες.

Εκτός από τις δίαιτες και τις εξειδικευμένες θεραπείες, είναι σημαντικό να παρακολουθείτε προσεκτικά την υγιεινή του δέρματος. Για πλύσιμο, είναι καλύτερο να χρησιμοποιείτε σαπούνι πίσσας, μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε σαπούνι μωρού. Θα πρέπει, όσο το δυνατόν συχνότερα, να κάνετε μπάνιο με αφέψημα σελαντίνης, βιολετί τρίχρωμη ή λυκίσκου.

Εάν δεν υπάρχουν αντενδείξεις, μπορείτε να δοκιμάσετε τη θεραπεία της ψωρίασης και των λαϊκών θεραπειών. Μην πειραματιστείτε και αυτοθεραπεύετε. Μόνο ένας γιατρός έχει το δικαίωμα να συμβουλεύει ποια λαϊκή θεραπεία είναι χρήσιμη και απαραίτητη.

Λίστα ασφαλών και αποτελεσματικών αλοιφών για ψωρίαση:

• Ένα πακέτο βουτύρου (αλλά όχι απλωμένο) βούτυρο πρέπει να τοποθετηθεί σε μια κατσαρόλα με θρυμματισμένη πρόπολη (10 g). Βάλτε τη φωτιά και μαγειρέψτε μετά από βρασμό για 15 λεπτά. Μετά - είναι απαραίτητο να στραγγίξετε καλά το μείγμα και να αφήσετε να κρυώσει. Φυλάσσετε αυτό το φάρμακο μόνο στο ψυγείο. Τρόπος εφαρμογής - τρίψτε στην πληγείσα περιοχή αρκετές φορές την ημέρα.
• Σε πήλινο πιάτο, είναι απαραίτητο να αλέσετε φρέσκα λουλούδια του Αγίου Ιωάννη του μούστου (20 g), ρίζας φικάνδρου, πρόπολης, λουλουδιών καλέντουλας (10 g). Προστίθεται φυτικό έλαιο στο προκύπτον μείγμα. Αποθηκεύστε σε δροσερό μέρος από το άμεσο ηλιακό φως. Τρόπος εφαρμογής - λιπάνετε καλά τις ψωριασικές εκρήξεις 3 φορές την ημέρα.
• Σε ένα λίτρο λευκού κρασιού για μισή ώρα, βράστε τη χοληδόχο κύστη και τις κλίμακες των θαλασσινών ψαριών, το βάρος των οποίων υπερβαίνει τα τρία κιλά, σε μια αρκετά χαμηλή φλόγα. Ψύξτε, στραγγίστε και προσθέστε ένα ποτήρι ελαιόλαδο. Τρόπος εφαρμογής - πλύνετε καλά τις πληγείσες περιοχές με σαπούνι αυγών και σκουπίστε. Μετά από αυτό, λιπάνετε τα στοιχεία με αυτό το μείγμα. Η πορεία της θεραπείας είναι έως ότου τελειώσει το φάρμακο.
• Ανακατέψτε καλά ίσα μέρη σκόνης σελαντίνης και βαζελίνης (κατά βάρος). Τρόπος εφαρμογής - η αλοιφή απλώνεται σε ένα λεπτό στρώμα στο εξάνθημα και αφήνεται για έως και τρεις ημέρες. Μετά από αυτό, πρέπει να κάνετε ένα μικρό διάλειμμα, περίπου 4 ημέρες. Αντιμετωπίστε μέχρι να εξαφανιστεί εντελώς η ψωρίαση.
• Μια κουταλιά της σούπας φυτικό λάδι προστίθεται σε χτυπημένα σπιτικά αυγά (2 κομμάτια). Το μίγμα χτυπιέται ξανά, μετά από αυτό εισάγεται οξικό οξύ (40 g). Αποθηκεύστε την αλοιφή σε ένα βάζο με σφιχτό καπάκι. Τρόπος εφαρμογής - αντιμετωπίστε τις ψωριασικές εκρήξεις μία φορά την ημέρα, κατά προτίμηση τη νύχτα.
• Εξίσου αποτελεσματική και κοινή θεραπεία για τη θεραπεία της ψωρίασης είναι η επούλωση της λάσπης. Η λάσπη πρέπει να θερμανθεί έως 38 βαθμούς και να εφαρμοστεί στο προσβεβλημένο δέρμα. Αυτή η διαδικασία πρέπει να εκτελείται το βράδυ, κατά προτίμηση πριν τον ύπνο. Μετά από 30 λεπτά, η βρωμιά απομακρύνεται με ζεστό νερό. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι μετά από βρωμιά, όλα τα εξανθήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με αλατούχο διάλυμα. Το σώμα πρέπει να στεγνώσει και η περίσσεια αλατιού πρέπει να πέσει. Χωρίς πλύσιμο ή ενυδάτωση του δέρματος, πρέπει να πάτε για ύπνο. Και μόνο το πρωί, λιπάνετε ψωριασικά στοιχεία με κρέμα. Το προτεινόμενο μάθημα είναι 20 διαδικασίες (κάθε δεύτερη μέρα).

Όποια κι αν είναι η δημοφιλής μέθοδος θεραπείας της ψωρίασης, πρέπει να γίνει διαπραγμάτευση με τον θεράποντα δερματολόγο.